Cenâb-ı Hakk, her hayırlı işe Besmele ile başlanma­sını emir buyurmuşlardır.

Bu husûs çeşitli âyet-i celîlelerde beyân olunmuştur. Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz de:

“Herhangi bir hayırlı işe eğer Besmele ile başlan­mazsa o iş ebter (hayırsız) olur.” yani “Sonu hayır ile tamâmlanmaz ve bereketli olmaz.” buyurmuşlardır.

Rûhü’l-Beyân tefsîrinde naklolunur ki:

“Fir‘avn henüz ulûhiyet (ilâhlık) da‘vâsında bulunma­dan önce sarayının kapısına “Bismikellâhümme” yazdır­mıştı.

Mûsâ aleyhisselâma îmân etmediği için Musâ (a.s.), Cenâb-ı Hakka: “Ya Rabbi ben onu da‘vet ediyorum; ama onda bir hayır görmüyorum.” diye ilticâ ettiğinde Cenâb-ı Hakk:

“Her halde sen onun helâk edilmesini istiyorsun. Ve sâdece onun küfrünü görüyorsun, ben ise onun kapısına yazdırdığı yazıyı da görüyorum.” buyurdu.

Kim Besmele-yi şerîfi süveydâ-yı kalbine bir ömür bo­yu dilinden düşürmemek üzere nakşederse rahmete lâyık olur. Cenâb-ı Hakk, Fir‘avn’a, Fir‘avn olduğu halde sara­yının kapısına bir Besmele yazdırdığı için bu kadar müh­let veriyor. Onu kalbine yazan bir mü’minin ne kadar âtıfet-i İlâhiye’ye mazhâr olacağı bedîhidir (besbellidir). Du­âsına da muhakkak sûrette icâbet (kabûl) olunur. Kulun duâsına icâbet olunması için ilk şart; helâl lokma ile ıs-lâh-ı bâtın eylemek (kalbini günâhlardan temizlemek), son şart ise ihlâs ve huzûr-ı kalbdir. Ya‘ni Cenâb-ı Hakk’a lâ-yıkıyle yönelmektir. Eğer ağıza konulan lokma helâl değil­se o kimsenin ihlâslı ve huzûrlu olması, mâsivâyı terk edip Hakk’a yönelmesi müşküldür. Evvelâ bunlara dikkat et­mesi lâzımdır.

AŞK ve DUA ile ...