“Mü’minler felâha ermişlerdir. Onlar namâzda huşû’ içinde­dirler. Onlar boş sözlerden yüz çevirirler. Onlar zekâtlarını ve­rirler. Onlar eşleri ve câriyeleri dışında, mahrem yerlerini her­kesten korurlar. Doğrusu bunlar zemmedilmezler. Bu sınırları aşmak isteyenler, işte bunlar aşırı gidenlerdir. Onlar emânet­lerini ve sözlerini yerine getirirler. Namâzlarına riâyet ederler. İşte onlar temelli kalacakları Firdevs Cennet’ine vâris olan mîrasçılardır.” (Mü’minûn s. 1-11)

“Rahmân olan Allâh’ın kulları yeryüzünde mülâyemetle yü­rürler. Câhiller kendilerine takıldıkları zaman, onlara güzel sözler söylerler. Onlar gecelerini Rabbleri için kıyâma durarak ve secdeye vararak geçirirler. Onlar “Rabbimiz, bizden Ce­hennem azâbını uzaklaştır; doğrusu onun azâbı dâimî ve acı­dır, orası şüphesiz kötü bir yer ve kötü bir duraktır” derler. On­lar sarfettikleri zaman, ne isrâf ederler, ne de cimrilik; ikisi ara­sında orta bir yol tutarlar. Onlar, Allâh’ın yanında başka rabb tutup O’na yalvarmazlar. Allâh’ın haram kıldığı cana haksız yere kıymazlar. Zinâ etmezler. Bunları yapan günâha girmiş olur. Kıyâmet günü azâbı kat kat olur. Orada alçaltılarak dâi­mî kalır. Ancak tevbe eden, inanıp yararlı iş işleyen kimsele­rin, işte Allâh onların kötülüklerini iyiliklere çevirir. Allâh bağış­lar ve merhamet eder. Kim tevbe edip yararlı iş işlerse, şüp­hesiz o, Allâh’a lâyıkı veçhile teveccüh etmiş olur. Onlar, ya­lan yere şahâdet etmezler. Faydasız bir şey’e rastladıkları za­man, yüz çevirip vakarla geçerler. Kendilerine Rabblerinin âyeti hatırlatıldığı zaman, onlara karşı kör ve sağır davran­mazlar. Onlar; “Rabbimiz, eşlerimiz ve çocuklarımız husûsun­da gözümüzü aydın kıl, bizi, Allâh’a karşı gelmekten sakınan­lara rehber yap” derler. İşte onlar, sabrettiklerinden ötürü Cennet’in en yüksek dereceleri ile mükâfaatlandırılırlar. Orada esenlik ve dirlik dilekleriyle karşılanırlar. Orada dâimîdirler. Ne güzel bir yer ve ne güzel bir duraktır. Habîbim, de ki:

Duânız olmasa Rabbim size ne diye kıymet versin!